GÖÇEN (DÖNEN) KUŞLAR

Hayat mı tabii hep konuşuyor bizimle. Hatta en sessiz olduğunu düşündüğümüz zamanlarda bile sürdürüyor iletişimini, sadece biz duymuyoruz. Kafamızı çeviriyoruz gösterdiklerine, kulaklarımızı tıkıyoruz söylediklerine…

Zihnimize, (sözde) yüreğimize korkularımıza, hayallerimize hapsediyoruz kendimizi.

 Ne ağacı ne çiçeği görüyoruz…Ne de metroda karşımızda oturanın elinde tuttuğu kitabın başlığını… Tek bir şeye, tek  bir kişiye kanalize oluyor geri kalanına sırtımızı çeviriyoruz …

Ama bir gün artık sana yeter diyor …İster hayat de adına , ister o çok derinlerdeki kendin, ismini farklı koysan ne değişir ki.. İkimiz de onun ne olduğunu biliyoruz… Sustursak da yok saysak da…O bize kıyamayıp.. Biz kendimize kıyamayıp…

Ben buradayım, çünkü sen buradasın diyor(uz)

 – Bir cümle ne çok anlamı, ne çok durumu ifade ediyor, şaşıp kalıyorsun, seni artık yaralayan cümleleri başka bir zamanda edince nasıl da dönüşüyorsun-

işte o adına ….. dediğimiz (sana kalmış)ansızın (!) bir şey yapıyor,

sen durduk yere elini boynuna atıyorsun,

başını hafif  eğiyorsun

tependen geçen kuş sürülerini görüyorsun...

Gülümsüyorsun

sonra gözünden yaşlar süzülmeye başlıyor çünkü onları…

mevsimler önce eşlik edemediğin  göçmen kuşlarını tanıyorsun…

sonsuz bir gitmenin olamayacağını tekrar ayrıldıkları yere dönerek hatırlatıyorlar sana…

kalmak zorunda olduğun yerde tekrar kalmak isteyebileceğini,

kalmayı da seçebileceğini sana gösteriyor, bu sefer hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun.

Gitmek istediğine, gidemediğine değil,

Kal(a)madığına , kalmak istediğine de değil.

Hepsini birden bazen sırasıyla, bazen (garip ama) aynı anda hissedebildiğine ağlıyorsun.

Kuşların varlıklarının karartısına, ardından bıraktıkları aydınlığa…

Bir mevsim sonra gene geçecek olmalarına ağlıyorsun.

Ama en fazla gök yüzünden önüne düşen  o kuru dal parçası için “şükrederek” ağlıyorsun.

Eline alıyor ve yuvana eklemek için evinin yoluna koyuluyorsun.

Adımlarının ritminin değişimine kendin bile şaşıyorsun.

Gözünde ve yüreğinde gururla taşıdıklarınla, karşındaki adama bakıyorsun

Ben buradayım, çünkü sen buradasın diyor.

 – Bir cümle ne çok anlamı, ne çok durumu ifade ediyor, şaşıp kalıyorsun, seni hala yaralayan cümleleri başka birinden duyunca nasıl da iyileşiyorsun-

 

“İçin”lerden azade bir sevgide hem karşındaki adama hem bacağına dolanan yavruya bakıyorsun.

Hayata sadece verdikleri için değil gözünü kapadığında bile  gösterdikleri için defalarca ve defalarca teşekkür ediyorsun.

Ve (söylememe gerek yok) gene ağlıyorsun.

 

Lara UTKU İNCE

9.8.22

10:15:12

© Tüm Hakları Saklıdır. Uzman Doktor Lara UTKU İNCE
Free Joomla! templates by AgeThemes